مقاله #576

چکیده

چاقی یک عامل خطر اولیه برای توسعه و پیشرفت استئوآرتریت مدیال زانو است. کفی­ های به شکل گوه­ ی جانبی می­توانند بسیاری از عوامل خطر را برای توسعه­ ی بیماری در بیماران استئوآرتریت کاهش دهند، اما بازدهی آنها برای زنان چاق در معرض خطر ناشناخته است. هدف اصلی تعیین تاثیر یک کفی به شکل گوه ­ی جانبی 8 درجه بر پارامترهای گیت سینتیکی و سینماتیکی در زنان چاق بود. تحلیل گیت روی چهارده زن (میانگین 29.3 سال؛ BMI 37.2 کیلوگرم بر متر مربع) و 14 زن در گروه کنترلی لاغر (میانگین 26.1 سال؛ BMI 22.4 کیلوگرم بر متر مکعب) با و بدون یک کفی گوه دار با طول کامل بود. بیشترین زوایای مفصل، ممان ادداکشن خارجی زانو، و ایمپالس زاویه ­ای آن در حین سرعت های راه رفتن ترجیح داده شده و استاندارد 1.24 متر بر ثانیه محاسبه شدند. معناداری آماری با استفاده از ANOVA 2 دامنه ارزیابی گردید (α=0.05). کفی به صورت معناداری سبب کاهش ممان بیشینه­ ی ادداکشن خارجی زانو (کاهش میانگین  برای زنان چاق و  برای گروه کنترلی) و ایمپالس زاویه­ای آن در هر دو گروه می­شد. کفی­ های گوه دار همچنین تغییرات کوچکی را در دورسی فلکشن مچ پا ایجاد می­کردند (زنان چاق:  درجه کاهش؛ کنترلی:  درجه کاهش)، اما زوایای بیشینه­ ی مفاصل برتر را تنظیم نمی­کردند. با وجود آن که اکثر زنان چاق در طول زندگی خود به استئوآرتریت مبتلا می­شوند، اما بکارگیری کفی برای پیشگیری به زنان چاق بدون مشکلات بدخیم و شدید زانو اجازه­ی فعالیت را همراه با پیشگیری یا تعویق شروع بیماری می­دهد. اما اثرات بلند مدت کفی هنوز به خوبی تعیین نشده است.