مقاله #319

چکیده:

تحقیق عملیاتی فرض می داند که فرآیندهای تصمیم گیری سازمانی را می توان از طریق تحلیلی و دقیق کردن با استفاده از مدل سازی کیفی و کمی بهبود داد. با این وجود، درک محدودی از این مسئله داریم که چگونه مدلسازی واقعاً بر رفتار تصمیم گیری سازمانی تاثیر مثبت یا منفی می گذارد. براساس سنت تحقیق سازمانی مدرسه کارنیگو، این مقاله دو نوع فعالیت تصمیم گیری سازمانی را شناسایی می کند که در آن می توان مدلسازی را اعمال کرد: تصمیم گیری روتین و حل مسئله. این دو نوع فعالیت تصمیم گیری کاربردهای متفاوتی بر پشتیبانی تصمیم مبتنی بر مدل، از نظر تاثیرات رفتاری منفی و مثبت مرتبط با مدلسازی و همچنین معیارهای مورد استفاده برای ارزیابی مدل ها و شیوه های مدلسازی دارد. بطور کلی، این مقاله دانش و درک جدیدی را ارائه می کند تا بهمیم که چرا فعالیت های مدلسازی موفق (یا ناموفق) هستند، و چرا فعالان برخی از روش ها را به سایر روش ها ترجیح می دهند و همچنین این دانش فرصت های جدیدی را برای توسعه روش و تحقیقات تجربی آینده فراهم می کند.