مسئله بزرگ پیش رو برای توسعه منابع انسانی درجوامع دولت های غیرصنعتی از دست دادن استعداد های انسانی از طریق فرار مغز هاست.متغییر هایی همچون ناتوانی سیاسی،تفاوت ها در سطح دستمزد،امکانات پژوهش اندک، گرفتاری های خانوادگی،اموزش فرزندان و پاداش های مربوط به کار از جمله عوامل احتمالی هستند که میتوانند دانش اموخته های کشور های جهان سوم را برای خروج از سرزمین مادریشان ترغیب کنند.وقتی صحبت از اصطلاح مهاجرت نخبگان می شود،ابتدا به فکر واژه هایی همچون فرار مغز ها ،فرار نخبگان و فرار سرمایه ها می افتیم،بدین معنی که در نگاه اول عده ای با نگاهی بد بینانه،مهاجرت کنندگان را خائن به وطن می نامند ودر نگاه دوم،عده ای مهاجرت و چرخش مغزها را خصلت خاص جهانی شدن اطلاعات و دانش محور شدن جوامع می دانند.
مهاجرت نخبگان و فرار مغز ها کشور را از یک سرمایه ملی که در واقع می تواند در خدمت توسعه کشور باشد بی بهره میکند،زیرا سرمایه انسانی عامل موثری در رشد و توسعه اقتصادی،پر کردن شکاف عمیق تکنولوژی،کاهش نقش مزیت نسبی طبیعی و افزایش نقش مزیت نسبی اکتسابی کشور های در حال توسعه،محسوب میشود.
اما زمانی که باید سرمایه انسانی مورد بهره برداری قرار گیرد،به شکل فرار مغز ها خارج شده و زیان جبران ناپذیری متوجه کشور های در حال توسعه می کند.
دراین خصوص برابر برخی گزارش ها،هر ساله180 هزار تحصیل کرده به عناوین مختلف از ایران خارج میشوند.
صندوق بین المللی پول در اماری نشان داد که ایران از نظر فرار مغز ها در بین 91 کشور در حال توسعه و توسعه نیافته جهان،مقام اول را دارد.
به طور کلی فرار مغز ها بیشتر کشور های جهان سوم را در بر گرفته است اما در بعضی از کشور ها میزان ان بالاست.
جریان مهاجرت بین المللی افراد متخصص از کشور های در حال توسعه به کشور های توسعه یافته در دو دهه اخیر رشد چشم گیری داشته است.
نویسنده:فاطمه شهریاری
Link: https://faratarjome.ir/u/news/مهاجرت-نخبگان-علمی-در-ایران7.html
تمامی کالاها و خدمات این فروشگاه حسب مورد دارای مجوزهای لازم از مراجع مربوطه می باشند و فعالیت های این سایت تابع قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران است.
خوراک اخبار فراترجمه
ثبت سفارش آنلاین ترجمه