تفسیرگرایی

«آدورنو» لزوما از «تفسیرگرایی» مشابه نظرات چک لند (1981) ، استول( (1993 (و بسیاری دیگر به عنوان مثال فصل 4) به عنوان نوعی نوشدارو برای مثبت گرایی یادنمی­کند. اگرچه به دلایل کاملا متفاوتی، درباره تفسیرگرائی نیز سوبرداشت های زیادی شده است. همان گونه که نقل قول زیر این موضوع را ساده می کند:

جامعه شناسی تنها توجه حاشیه ای به ارتباطات ذهنی برقرارشده توسط بازیگران نشان می دهد. بیشتر توجه و تمرکزش روی قوانینی قرارگرفته است که از طریق و علیه چنین نیاتی وضع می شوند. در زمینه شناخت موضوع یا فعال اجتماعی، تفسیر خلاف قدرت بخشی به معانی ذهنی[1] عمل می کند. مفهوم چنین قدرت بخشی معانی منجر به ایجاد این مغالطه کاذب می­شودکه فرایندها ونظم اجتماعی براساس موضوع تطبیق داده می­شوند و به عنوان مفهومی بدیهی وقابل فهم برمبنای موضوع یا هرچیزی متعلق به موضوع، توجیه خواهد شد. مفهوم برهانی معنا، ارتباطی با درک معنای واژگان « وبر» ندارد، بلکه به جوهره اجتماعی­که ظاهر فرایندها را شکل داده، در آنها نمود می یابد و خود را در آنها پنهان می کند، مربوط می شود. (آدورنو ، 1976 ، ص 37 با تاکید اضافه)

در مورد هرموقعیت اجتماعی­خاصی، ممکن است «دیدگاه» های زیادی مطرح شده باشد. هرچند بسیاری از این دیدگاه­ها ممکن است­کاملا منطقی باشند، ولی برخی دیگرازاین دیدگاه ها می تواند مملو از نژادپرستی، فاشیسم و ​​دیگر اعوجاجات اجتماعی باشند. تلقی منفعلانه هرکدام ازاین دیدگاه­ها به­عنوان «معتبر» یا «جالب» (یا هر برداشت دیگری) کاملا به بیراهه رفتن است؛ چون­اغلب خود این دیدگاه نیستند که اهمیت دارند بلکه چیزی­که نیاز به­درک دارد، نیروهای اجتماعی تولید کننده این دیدگاه هستند. بیشتر مردم به خوبی سبک نظرات بیان شده توسط آدولف هیتلر وحامیانش را­می­شناند. این­نظرات به­خودی خود «جالب» یا «آموزنده» (یا هر برداشت دیگری) نیستند. آنچه دراین میان واقعاجالب وآموزنده خواهد­بود، شرایط و تأثیرات خاص اجتماعی و روانی­خلق­کننده چنین دیدگاه هایی، به همراه کلیه عواقب واضحی است که هنگام به اجراگذاشته شدنشان در بستراجتماع پدیدار می شوند.