مقاله #967

چکیده

مدل پیش بینی اقلیم نشان داد که دمای سطح جهانی در طول قرن بیستم احتمالا 1/1 تا 4/6 درجه سانتی گراد افزایش می یابد، که انتظار می رود این افزایش دما تاثیر قابل توجهی بر راندمان، تولید، مرگ و میر و بیماری حیوانات خانگی داشته باشد. در حال حاضر، مواجهه با دمای بالای محیط نگرانی عمده برای صنعت طیور و به ویژه در مناطق گرم جهان می باشد، چون این شرایط منجر به عملکرد ضعیف، سرکوب سیستم ایمنی بدن و مرگ و میر بالا در حیوانات می گردد. استراتژی های تغذیه ای مختلفی جهت کاهش تولید حرارت به منظور کاهش تنش در جوجه های در معرض دمای بالا وجود دارد. استراتژی های تغذیه ای بعد از در نظر گرفتن عواملی مانند نوع پرنده، سن پرنده، مرحله ی تولید، مدت زمان مواجهه با گرما، شدت مواجهه با گرما و سلامت پرندگان طراحی می گردد. متخصصان تغذیه می توانند استراتژی خود را بر روی تولید حرارت پایین، افزایش مصرف مواد غذایی، کاهش اتلاف انرژی و کاهش تنش اکسیداتیو ناشی از گرما و آسیب به پرندگان به منظور غلبه بر اثرات مخرب دمای بالا بر متابولیسم، فیزیولوژی، راندمان تغذیه، عملکرد تولید و سلامتی پرنده پایه گذاری کنند. این کار می تواند با به کار گیری استراتژی های تغذیه ای مانند تغذیه ی با کیفیت خوب با قابلیت هضم بالا و تراکم مواد غذایی، افزودن چربی به عنوان منبع انرژی، متعادل سازی و ارائه ی آمینو اسیدها و مکمل های غذایی با ویتامین ها، مواد معدنی و گلوکز به منظور کاهش تنش گرما انجام شود. اخیرا، مفاهیم جدیدی برای استراتژی های تغذیه ای پیشنهاد شده که بر روی تولید گونه های فعال اکسیژن (ROS) توسط پرندگان و کاهش تنش اکسیداتیو و آسیب ناشی از مواجهه با دمای بالای محیط متمرکز می باشد. هیچ یک از این استراتژی ها به تنهایی از نظر رشد، راندمان تغذیه، قابلیت زندگی، کیفیت محصول، تحمل به تنش و یا واکنش سیستم ایمنی موثر نیستند، با این حال، ترکیبی از استراتژی های تغذیه ای ممکن است به کاهش اثرات مخرب تنش گرما و حفظ راندمان و تولید جوجه تحت دمای بالای محیط کمک کند.