مقاله #699

کارایی مصرف آب (WUE) اغلب یکی از عوامل مهم تعیین کننده ی عملکرد تحت شرایط تنش بوده و حتی به عنوان یک جزء مقاومت به تنش خشکی محصولات در نظر گرفته می شود. کارایی مصرف آب به منظور نشان دادن این که تولید گیاهان دیم می تواند در واحد آب مورد استفاده افزایش یافته و منجر به تولید محصول بیشتر گردد، مورد استفاده قرار می گیرد.

این دیدگاه استدلال می کند که اصلاح برای کارایی مصرف آب بالا در بهنژادی محصولات برای شرایط آب محدود، تحت اکثر شرایط، به احتمال زیاد منجر به کاهش عملکرد و کاهش مقاومت به خشکی می گردد. از آن جا که بیوشیمی فتوسنتز نمی تواند از نظر ژنتیکی بهبود یابد، راندمان تعرق ژنوتیپی بیشتر (TE) و WUE عمدتا توسط صفات گیاهی که تعرق و مصرف آب محصول را کاهش می دهد، فرایندهایی که برای تولید گیاهان از اهمیت حیاتی برخوردارند، تحریک می شوند. از آن جا که تولید بیومس شدیدا مرتبط با تعرق می باشد، بهنژادی برای حفظ حداکثر رطوبت خاک برای تعرق مهم ترین هدف برای بهبود عملکرد تحت شرایط تنش می باشد. استفاده ی مؤثر از آب (EUW) نشان دهنده ی حفظ حداکثر رطوبت خاک برای تعرق بوده که شامل کاهش تعرق غیر روزنه ای و به حداقل رساندن تلفات آب توسط تبخیر خاک نیز می باشد. تنظیم اسمزی که یکی از صفات عمده ی سازگار با تنش در گیاهان زراعی می باشد، به عنوان افزایش دهنده ی حفظ رطوبت خاک و تعرق شناخته شده است. شاخص برداشت بالا (HI) بیان کننده ی تولید مثل و عملکرد موفق گیاهان از نظر عملکردهای تولید مثلی و تقسیم بندی مواد فتوسنتزی در جهت تولید مثل می باشد. در اکثر شرایط دیم، کمبود آب محصول در طول مرحله ی رشد زایشی توسعه می یابد و بنابراین باعث کاهش شاخص برداشت می گردد. استفاده ی مؤثر از آب روشی جهت بهبود وضعیت آب گیاه بوده که به تقسیم بندی پایدار مواد فتوسنتزی و تولید مثل موفق کمک می کند. می توان نتیجه گرفت که استفاده ی مؤثر از آب یک هدف مهم برای بهبود عملکرد در محیط های با محدودیت آب می باشد. توافقی وجود ندارد که کارایی مصرف آب بر عکس استفاده ی مؤثر از آب می باشد، چون کارایی مصرف آب بالا اغلب به بهای کاهش استفاده ی مؤثر از آب به دست می آید.