مقاله #929

افزایش مسئولیت های کمیته حسابرسی (AC) و نظارت بر حرفه حسابداری عمومی در طول دهه گذشته برای بهبود شفافیت و آشکارسازی امور مالی شرکت های دولتی صورت گرفته شده است (قانون ساربنز-آکسلی ۲۰۰۲). اگر چه قانون ساربنز-آکسلی ۲۰۰۲به نظر می رسد برای رسیدن به اهداف درآمد، استفاده مدیریت از انتخاب های حسابداری اختیاری را محدود کرده است (مدیریت سود مبتنی بر اصول پذیرفته شده حسابداری ) ولیکن فشار برای برآوردن نیازهای وال استریت همچنان آشکار باقی مانده است، چرا که شرکت‌ها به طور نامتناسبی درآمد هایی را گزارش می دهند که فقط این اهداف را برآورد کرده باشند. کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) اغلب گزارش می دهد که برآورد درآمد هر سهم از تحلیلگران (EPS) می تواند انگیزه ای برای مدیریت جهت دستکاری سود گزارش شده باشد. تلاش قانون گذاران برای جلوگیری از مدیریت سود مبتنی بر اصول پذیرفته شده حسابداری پس از اجرای SOX 2002 به نظر می رسد موثر باشد، اما این روند نشان دهنده تغییر مدیریت در سبک است و نه نگرش. مدیران تمایل رو به رشدی را برای اتخاذ تکنیک های مدیریت سود واقعی (REM) نشان داده اند تا بر درآمد گزارش شده که اغلب تحت رادار اعضای حسابرس مستقل قرار می گیرند اثرگذار باشند. مزایای گزارش موقت به کارگیری REM دارای یکسری عوارض جانبی می باشد که مانع ارزیابی سرمایه گذاران از ارزش شرکت و تضعیف توانایی AC برای ارائه اطلاعات قابل اعتماد به هیئت مدیره می شود. این اعمال در درجه اول شامل دستکاری در سطح تولید، به تعویق انداختن هزینه اختیاری، تاخیر در پروژه های سرمایه گذاری، خرید و فروش دارایی های سودآور و کاهش در قیمت فروش و شرایط اعتباری می باشد. پژوهش در پدیده REM نشان می دهد که این فعالیت گسترده است. بررسی های اخیر نشان داد که 78 درصد از مدیران شرکت های بزرگ اعتراف کرده اند که به تصمیم گیری های عملیاتی برای اثرگذاری درآمدهای کوتاه با هزینه عملکرد اقتصادی بلند مدت روی می آورند. مدیریت سود واقعی (REM) همچنین بعنوان جایگزینی برای مدیریت سود مبتنی بر GAAP پس از اجرای قانون ساربنز-آکسلی ۲۰۰۲مشاهده می شود که به نوعی روحیه قانون را تضعیف می سازد. مدیران از مفاهیم قیمت سهام عدم پیش بینی دقیق EPS پیش تحلیلگران آگاه هستند و ترجیح می دهند اعتبار را با گزارش های درآمد قابل پیش بینی باثبات به دست آورند. اگر چه حسابرسان خارجی اولین مدافعان سرمایه گذاران در تشخیص صورت های مالی مادی گمراه کننده می باشند، حسابرسان مسئول سرمایه گذاری فرصت طلب و یا معاملات عملیاتی که مطابق با GAAP هستند نمی باشند اما یک تصویر کوتاه مدت موفقیت مالی را ایجاد می کند در حالی که عملکرد مالی طولانی مدت را به خطر می اندازد. در این راستا، AC و IA در تضمین این که ساختار کنترل داخلی شرکت به طور موثری عمل می کنند دو عامل کلیدی می باشند، به طوری که سیستم گزارشگری مالی اطلاعات شفافی را ارائه می دهد که می تواند با تکیه به AC به تعهدات نظارتی خود به نمایندگی از سهامداران بپردازد.