مقاله #551

چکیده

استفاده از وسایل نقلیه به عنوان سنسور، اجازه می­دهد تا مقدار زیادی از اطلاعات در نواحی بزرگ بدون نیاز به استقرار زیرساخت­های گسترده، جمع آوری شود. اگر چه فن آوری­ های سلولی در حال حاضر تنها راه حل برای ارسال داده­ ها از وسایل نقلیه به مراکز کنترل هستند، در آینده­ ی بعدی، فن آوری­های کوتاه برد بی سیم می­توانند برای خالی کردن بخشی از این ترافیک داده­ ها از طریق خودرو به خودرو و خودرو به ارتباطات کنار جاده­ای مورد استفاده قرار گیرد. در چنین سناریویی، مسیریابی مبتنی بر موقعیت ارسال حریص[1] (GF) یک الگوریتم جالب است که به نحو احسن مسیر بسته­ها را از وسایل نقلیه به مقصد تعیین می­کند. با این حال، GF از مشکل واضح حداقل محلی رنج می­برد، که باعث می­شود بخشی از بسته ­ها در مناطق خاصی از سناریو مسدود باقی بمانند. برای برخورد با این موضوع، ما دو الگوریتم جدید مسیریابی پیشنهاد می­کنیم، که به طور خاص برای شبکه نقلیه­ ای سنجش جمعیت[2] (CSVN) طراحی شده­اند: GF با رله­ های موجود (GFAVR)، کاملا توزیع شده و مستقل از سناریو، و GF با واحدهای کنار جاده­ ای مجازی (GFVIR)، با بهره گیری از فاز طراحی مقدمانی که در آن حداقل محلی قرار داده شده ­اند. از طریق شبیه سازی­های گسترده که در سناریوهای مختلف واقع بینانه شهری انجام گرفت، نتایج نشان می­دهد که هر دو الگوریتم اجازه می­دهند که تحویل داده­ ها با سربار قابل اغماض و افزایش محدود پیچیدگی، 10-40٪ بهبود یابد.