مقاله #549

چکیده

شبکه اقتضایی سیار، شامل مجموعه ای از گره های سیاری می باشد که با استفاده از کانال های بی سیم، با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. در این شبکه، تعدادی از گره ها و تحرک پذیری آنها، بر روی عملکرد مسیریابی، تاثیر می گذارد. به منظور بهبود عملکرد مسیریابی در شبکه های اقتضایی سیار مقیاس بزرگ، فرایند خوشه بندی به عنوان یکی از راه حل های مربوطه، به حساب می آید. به هنگام پیاده سازی فرایند خوشه بندی، همکاری بی قید و شرط مابین خوشه داخلی و گره های خوشه داخلی، ضروری می باشد. در رویدادی که در آن، یک گره مخرب با خودرای، به عنوان سرخوشه انتخاب می شود، عملکرد مسیریابی نیز به طور قابل ملاحظه ای تحت تاثیر قرار می گیرد. در این مقاله، فاکتورهای تصمیم گیری کلیدی (همچون ارزش اطمینان، انرژی باقیمانده، و زمان دسترس پذیری گره سیار)، به منظور انتخاب سرخوشه، مورد کاوش قرار می گیرد. بعلاوه، این سه فاکتور تصمیم گیری، به منظور انتخاب گره ای که بیشترین قابلیت همکاری را دارد (به عنوان سرخوشه)، در تکنیک AHP (فرایند سلسله مراتبی تحلیلی)، یکپارچه می شوند. در این مقاله، بهبود پروتکل موجود مسیریابی مبتنی بر خوشه بندی، ارائه شده است و سپس، این پروتکل بهبود یافته به عنوان پروتکل TEA-CBRP (پروتکل مسیریابی مبتنی بر خوشه بندی مبتنی بر پارامترهای دسترس پذیری، انرژی، اطمینان)، نامیده شده است. شبکه ای بر اساس این پروتکل پیشنهادی نیز شبیه سازی شده است. در رابطه با این شبکه شبیه سازی شده، پارامترهای مهم عملکرد مسیریابی (همچون نرخ تحویل بسته ها، دوره کمون انتخا به انتها، سربار بسته مسیریابی، و تعداد دفعاتی که سرخوشه شبکه تغییر می نماید)، مورد بحث قرار گرفته است و نتایج حاصله، با پروتکل های مسیریابی AODV و CBRP، مقایسه شده است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که این پروتکل مسیریابی مبتنی بر خوشه بندی، عملکرد شبکه را از طریق حذف گره های مخرب و خودرای (از اینکه به عنوان سرخوشه انتخاب شوند)، بهبود می بخشد.