مقاله #360

چکیده: این یک دیدگاه مشترک در تئوری و عملِ مدیریت مدرن است که شرکت‌ها در قرن 21 باید به دنبال منابع جدیدی برای ایجاد و حفظ مزیت رقابتی در بازار جهانی پویا و نامطمئن باشد. در این زمینه، یادگیری فردی و سازمانی به عنوان منابع رقابتی قابل توجه شناخته می شوند. در نتیجه، دانشی که آموخته می شود و مورد استفاده قرار می گیرد، شرکت‌ها را از رقبای خود متمایز می کند. علاوه بر این، یادگیری سازمانی تغییراتی را در طبیعت شناختی و رفتاری ایجاد می کند و به طور قابل توجهی توانایی سازمان در نوآوری و افزایش سازگاری در محیط پیچیده و غیر قابل پیش بینی را افزایش می دهد. اجرای مفهوم سازمان یادگیرنده، که به معنی "یادگیری حلقه دو گانه" است، در حال تغییر مفروضات اساسی، اجزای ذهنی و طرز تفکر شرکت‌ها است بویژه شرکت‌هایی که در شرایط دوره گذار از اقتصاد سوسیالیستی سابق به دوران سرمایه گذاری شناختی جدید هستند. بنابراین، هدف از این مقاله نه تنها بررسی انتقادی نظری مفهوم سازمان یادگیرنده، بلکه تجزیه و تحلیل فرضیات برای اجرای این مفهوم در زمینه ساخت مزیت‌های رقابتی در شرکت‌های بوسنی است. تجزیه و تحلیل ما بر اساس نتایج حاصل از یک مطالعه تجربی که برای پیاده سازی سازمانهای یادگیرنده در یک صد شرکت بوسنی، در سال 2012 انجام شده است صورت می گیرد.