مقاله #250

چکیده

عدم پاسخگویی در ادارات و نهادهای بخش عمومی عمومی که اغلب با فساد همراه است، یک رویداد جهانی است. دولت‌ها در تلاش برای پرداختن به این معضل، به شیوه‌های مدیریتی ماهرانه‌تری همچون سامانه‌های بازبینی و ارزیابی ارتقا یافته، و سامانه‌های مدیریت عملکرد روی آورده‌اند تا به مسائل پیرامون عدم پاسخگویی در ادارات دولتی بپردازند. این شیوه‌ی مدیریتی لزوما مشابه نظریات عقلانی مانند آثار مدیریت عمومی نوین (NPM) نمی‌باشد. باوری رایج پیرامون NPM آن است که کارآمدی موجب ارتقای پاسخگویی شده و از میزان فساد می‌کاهد. با این حال، پاسخگویی یک مفهوم سیاسی است که به گفتمان قدرت مرتبط می‌باشد. شهروندان اغلب قادر به تاثیرگذاری بر سیاست‌های دولتی موثر بر زندگی‌شان نیستند. یک چالش اساسی در عمل این است که نوعی از پاسخگویی را برقرار کنیم که به واسطه‌ی آن مشخص شود که کدام یک از شهروندان می‌توانند بر سیاست‌ها نظارت داشته و جلوی سوءاستفاده از قدرت را بگیرند. چنین رویکردی، امر پاسخگویی را لزوما در یک چارچوب نظری غیر عقلانی و نئوسازمانی جای می‌‌دهد. این مقاله به آن دسته از ساز و کارهای پاسخگویی می‌پردازد که محققان آنها را به عنوان راه‌حل‌های مناسبی برای حل‌وفصل چالش‌های دولتی و تقویت پاسخگویی ضعیف تعیین کرده‌اند. این ساز و کارها مورد بررسی قرار گرفته‌اند تا ضعف و قوت‌های هر یک از آنها مشخص گردد. این ساز و کارها سپس در مقابل ساز و کارهای مرتبط با چارچوب نظری نئوسازمانی قرار می‌گیرد و ضعف و قوت‌های آنها به بحث گذاشته می‌شود. این مقاله با پیشنهاداتی پیرامون ساز و کارهای نوین پاسخگویی خاتمه می‌یابد که شهروندان می‌توانند به واسطه‌ی آنها بخش عمومی را وادار به پاسخگویی کنند.

کلیدواژگان: پاسخگویی، فساد، مدیریت عمومی نوین، قدرت سیاسی، مدیریت، نظریه‌ی عقلانی، نظریه‌ی غیر عقلانی نئوسازمانی، ساز و کارهای پاسخگویی.