مقاله #1076

زمینه و اهداف: توصیف فوبینگ (یا فابینگ) از این قرار است که فرد در طول مکالمه با سایر افراد به تلفن همراه خود چشم می‌دوزد و خود را با آن مشغول ساخته و از ارتباطات بینافردی می‌گریزد. در این پژوهش، عوامل تعیین کننده رفتار فوبینگ مورد بررسی قرار گرفته‌اند؛ علاوه بر این، اثرات جنسیت، تملک گوشی‌های هوشمند و عضویت در رسانه‌های اجتماعی به عنوان عوامل تعدیل‌کننده درنظر گرفته شده‌اند. روش‌ها: به منظور بررسی روابط علّی موجود بین متغیرهای مدل نظری، این پژوهش پیرو یک طرح همبستگی است. گروه شرکت‌کنندگان از 409 دانشجو تشکیل یافته بود که به واسطه نمونه‌برداری تصادفی انتخاب شده بودند. فوبینگ براساس مقیاس‌های اعتیاد به تلفن همراه، پیامک، اینترنت، رسانه‌های اجتماعی و بازی‌ها مورد سنجش قرار گرفت. داده‌های به دست آمده با استفاده از تحلیل همبستگی، تحلیل رگرسیون خطی چندگانه و مدل معادلات ساختاری ارزیابی شده‌اند. نتایج: نتایج نشان می‌دهند مهمترین عوامل تعیین کننده رفتار فوبینگ عبارتند از اعتیاد به تلفن همراه، پیامک، رسانه‌های اجتماعی و اعتیاد. بحث: گرچه یافته‌ها بیانگر این هستند که اعتیاد به تلفن همراه از بالاترین ارزش همبستگی توصیف‌گر فوبینگ برخوردار است اما سایر مقادیر همبستگی نیز انعکاس دهنده وابستگی به تلفن می‌باشند. نتیجه‌گیری: تمایل فزاینده‌ای به استفاده از تلفن همراه در حال شکل‌گیری است و این تمایل پایه و اساس فوبینگ را مهیا می‌سازد.