سندروم داون
سندروم داون شرایطی است که کودک با یک کپی اضافی از کروموزوم بیست و یکم خود به دنیا می آید ، از این رو نام دیگر آن ، تریزومی 21 است.
بسیاری از معلولیت ها مادام العمر هستند و همچنین می توانند امید به زندگی را کاهش دهند .با این حال ، مبتلایان به این بیماری می توانند زندگی سالم و کاملی داشته باشند. پیشرفت های پزشکی اخیر و همچنین پشتیبانی فرهنگی و نهادی از مبتلایان به این بیماری و خانواده های آنها فرصت های بسیاری را برای کمک به غلبه بر چالش های این بیماری فراهم می کند.
احتمال بیشتری برای به دنیا آوردن فرزند مبتلا به سندرم داون در برخی از والدین وجود دارد. با توجه به مراکز پیشگیری و بیماریها، مادران ۳۵ ساله و بالاتر نسبت به مادران جوانتر احتمال بیشتری برای ابتلای سندروم داون در جنین خود دارند. هر چه سن مادر بالاتر میرود، این احتمال افزایش مییابد.
تحقیقات نشان میدهد که سن پدر نیز تاثیرگذار است. یک مطالعه در سال ۲۰۰۳ نشان داد که پدران بالای ۴۰ سال دو برابر شانس داشتن فرزند مبتلا به سندرم داون را داشتند.
سندروم داون در سه ماهه اول بارداری، سه ماهه دوم بارداری و در حین آزمایشات قبل از زایمان قابل تشخیص است. ارزیابی سونوگرافی و آزمایش خون میتواند نشانگان داون را در جنین جستجو کند.
هیچ درمانی برای سندرم داون وجود ندارد، اما طیف گستردهای از برنامههای حمایتی و آموزشی وجود دارد که میتواند به افراد مبتلا و خانوادههای آنها کمک کند. این برنامه در دوران نوزادی شروع میشود.
صرف نظر از توانایی فکری ، مدرسه بخش مهمی از زندگی کودک مبتلا به سندرم داون است. مدارس دولتی و خصوصی از افراد مبتلا به سندرم داون و خانوادههای آنها با کلاسهای درس یکپارچه و فرصتهای آموزشی ویژه حمایت میکنند. تحصیل در مدرسه امکان اجتماعی شدن ارزشمندی را برای آنان فراهم میآورد و به دانش آموزان مبتلا به سندرم داون کمک میکند تا مهارتهای مهم زندگی خود را آموزش ببینند.
نویسنده:فاطمه شهریاری
Link: https://faratarjome.ir/u/news/سندروم-داون7.html