Introduction

The study of family factors that can either increase or reduce risk factors for adaptive or maladaptive adolescent trajec-tories, particularly those with self-destructive thoughts and behaviors (SDTB)—conceptualized as a continuum (of gravity) that includes thoughts of death, suicidal ideation, self-harm and suicidal acts, such as suicide attempts and suicide (Boxer 2010: Spirito et al. 2003)—, is of utmost importance to the early identification of adolescents at par-ticularly high risk for self-destructiveness. Besides individ-ual factors—such as being female, a history of past suicide attempts, psychopathology, and other personal characteris-tics as impulsivity, low tolerance to frustration, self-esteem and hopelessness (Sampaio 2002) –, several researchers have highlighted some family factors—family functioning, parenting styles and practices and parental attachment—as core variables for adolescents’ well-being and for preventing risk trajectories such as self-destructive patterns (e.g., Cro-well et al.2008; Freudstenstein et al. 2011; Nrugham et al. 2008; Perkins and Hartless 2002). However, as far as we know, studies that included parenting styles and parental attachment together to analyze the unique contributions of each variable to SDTB, are scarce (Karavasilis et al.2003).

Moreover, research has not specified the psychological mechanisms throughout these family variables are associ-ated (e.g., mediators). In order to fill this gap, the present study examined (a) the unique contribution of paternal and maternal parenting styles and attachment to the father and mother to adolescents’ SDTB simultaneously; and (b) test a model specifying the perception of family cohesion as a mediating factor of the effect of these family factors on SDTB.

مقدمه

مطالعۀ عوامل خانوادگی که سبب افزایش یا کاهش عوامل خطر برای مسیرهای سازگار یا ناسازگار نوجوانی می­شوند، مخصوصا در ارتباط با افکار و رفتارهای خود ویرانگر (SDTB) – درک شده به عنوان یک پیوستار (از گرایش) که شامل افکار مرگ، ایده پردازی خودکشی، آسیب به خود، و اقدامات خودکشی، مثل تلاش برای خودکشی (باکسر، 2010؛ اسپیریتو و همکارانش، 2003) – اهمیت زیادی در شناسایی اولیۀ نوجوانان در معرض خطر خود ویرانگری دارد. علاوه بر عوامل فردی – مثل جنسیت مونث، سابقۀ تلاش­های سابق خودکشی، آسیب روانشناسی، و سایر ویژگی­های شخصیتی مثل تکانشگری، تحمل کم در ناامیدی، عزت نفس و ناامیدی (ساماپایو، 2002) – چند محقق بر عوامل خانوادگی – عملکرد خانواده، سبک­های فرزندپروری، و آموزه­ها و دلبستگی والدین – به عنوان متغیرهای اصلی سلامتی نوجوانان برای جلوگیری از مسیرهای خطر مثل الگوهای خود ویرانگری تاکید داشته­اند (کروول و همکارانش، 2008؛ فرویدستنشتاین و همکارانش؛ 2011؛ نروگام و همکارانش، 2008؛ پرکینز و هارتلس، 2002). اما تا جایی که می­دانیم، مطالعات کمی به سبک­های فرزندپروری و دلبستگی والدین برای تجزیه و تحلیل نقش­های منحصر به فدر هر متغیر برای SDTB پرداخته­اند (کاراواسیلیس و همکارانش، 2003). به علاوه، پژوهش­ها ساز و کارهای روانشناسی را دربارۀ متغیرهای خانوادگی مربوطه (به عنوان عوامل واسطه) مشخص نکرده­اند. برای رفع این مشکل، مطالعۀ حاضر به بررسی موارد زیر پرداخت: (a) نقش منحصر به فرد سبک­های فرزندپروری پدر و مادر و دلبستگی نوجوانان به پدر و مادر در SDBT؛ و (b) آزمایش یک مدل با تعیین ادراک انسجام خانوادگی به عنوان یک عامل تعدیل کنندۀ اثر عوامل خانوادگی بر SDTB.