مقاله #862

رقابت فن آوری جهانی، انتقال تکنولوژی از دانشگاه‌ها به شرکت‌ها را به یک مسئله مهم سیاست عمومی تبدیل کرده است. هدف سیاست کمک به شرکت‌ها در نوآوری و افزایش رفاه اقتصادی ملی است. اگر چه هدف روشن است، فرایند پیاده سازی هنوز به خوبی شناخته نشده است. دقیقا چگونه دانش دانشگاه به بهترین شکل ممکن به شرکت‌های بخش خصوصی منتقل می شود؟

تعامل انتقال فناوری بین محققان دانشگاهی و شرکت‌ها پیچیده است. دانشگاه‌ها و شرکت‌ها ماموریت‌های مختلف، اهداف، ساختار، فرهنگ سازمانی، و جهت گیری تحقیقاتی متفاوتی دارند. به عنوان مثال، محقق دانشگاه بر اساس تحقیقات منتشر شده ارزیابی می شود، اما در صنعت، دست یابی به اطلاعات رقبا مهم است و ممکن است نتیجه تلاش‌های مشارکتی شرکت در هیچ نشریه ای ارائه نشود. محققان دانشگاه اغلب روی مسائل پژوهش‌های بنیادی متمرکز هستند، در حالی که صنعت علاقه مند به حوزه کاربرد و توسعه است. محققان دانشگاه آشکارا دانشجویان خارجی را در پروژه‌های تحقیقاتی ملاقات می‌کنند، در حالی که صنعت ممکن است این دانش جویان را به عنوان رقبای بین المللی آینده ببیند. مالکیت اختراعات ثبت شده و حقوق مربوط به سود اختراعات می تواند موضوع دشواری برای حل و فصل باشد زمانی که دانشگاه و پرسنل شرکت درگیر هستند. اگر چه موانع متعددی وجود دارد، غلبه بر موانع می تواند به ارتباطات مطلوبی منجر شود. داستان‌های موفقیت آمیزی نیز در این رابطه وجود دارد. تاکید سیاست‌های عمومی بر حرکت دانش و فن آوری از دانشگاه به شرکت باید با درک بهتری از اطلاعات مربوط به فرایند انتقال تکنولوژی همراه شود. چرا برخی از دانشگاهیان در فعالیت‌های انتقال تکنولوژی درگیر می شوند در حالی که برخی دیگر نه؟ چه چیزی موجب تسهیل انتقال تکنولوژی می شود؟ چه موانعی وجود دارد؟ این فصل تلاش می­کند تا به برخی از این پرسش‌ها از دیدگاه محققان دانشگاهی پاسخ دهد. پس از مرور خلاصه برخی از ادبیات مربوطه، یافته‌های حاصل از یک بررسی از محققان دانشگاهی در 100 دانشگاه تحقیقاتی کشور ارائه شده است. یک ارزیابی جامع از فعالیت‌های انتقال تکنولوژی محققان دانشگاهی و ویژگی‌هایی که محققان را در انتقال تکنولوژی از همکاران خود مجزا می‌کند انجام می شود. نتیجه گیری نهایی نیز با توجه به موانع و مشوق‌های انتقال فناوری از دانشگاه به صنعت ارائه می شود.