مقاله #603

چکیده

موسسات، فرهنگ خود را از طریق سیاست های تجویز کننده عملیات و توابعی که واقعیت مستتر در ماموریت و چشم انداز را حفظ می سازند تعریف می کنند. این سیاست های نهادی می توانند ویژگی های کلیدی از پست مدرنیسم را آشکار سازند و در نتیجه، عمل رهبری پست مدرن را تحت شعاع قرار دهد.

یک بررسی از ادبیات مکتوب پست مدرنیسم، یک ارتباط ضروری به نظریه هستی شناسی را فراهم می کند که مدعی متناسب بودن یک واژه نامه پست مدرن برای رهبری و توسعه سیاست می باشد. اصول ابتدایی از واژگان پست مدرن در ساختار سیاست وجود دارد و در فرهنگ سیاست کالج آشکار می شود. اسناد سیاست (خط مش) می تواند رابطه بین پروکسی پست مدرن و ساختار سازمانی را مشخص سازد. ارزش جمعی گرفته شده از اراده فردی، از پروکسی پست مدرن تکامل می یابد که ابتدا به ماموریت و دیدگاه و سپس به اهداف سازمانی معنا می بخشد. پذیرش یک ابرواقعیت یا واقعیت حاد تعریف شده که پروکسی پست مدرن را به هویت سازمانی ارتباط می دهد برای رشد و توسعه ذینفعان ضروری است.

رهبر سازمانی باید در تداوم یک ابرواقعیت (واقعیت حاد) مشتق شده از چشم انداز و ماموریت متمرکز باشد که نتوان آن را توسط تفاسیر غلط گفتمان و یا روایت های محلی یا با استفاده از قدرت بی منطق تخریب نمود. برای مدیر و رهبری که در یک موسسه پست مدرن مشغول به کار است، هیچ چیز ذاتا پایدار نیست، حتی خود ابرواقعیت نهادی. چالش موجود برای رهبران سازمانی این است که: یک تعهد راسخ به بازاندیشی را حفظ کنند و اذعان کنند که امتیاز، محصولی از احترام است که از پرورش روابط مثبت و مفید حصول می یابد.