مقاله #501

چکیده ـ فن آوری چند کاربری، چند ورودی - چند خروجی (MIMO) مزایای زیادی نسبت به MIMO معمولی نقطه - به - نقطه دارد: این فن آوری با ترمینال‌های تک آنتنی ارزان قیمت کار می کند، به محیط پراکندگی غنی نیاز ندارد، و تخصیص منابع آسان تر شده است، زیرا هر ترمینال فعال از تمام بین‌های [bin] زمانی - فرکانسی استفاده می کند. با این حال، MIMO چند کاربری، در اصل با تعداد تقریباً برابر آنتن‌های داخلی یا سرویس و ترمینال‌ها پیش بینی شده و عملیات دوطرفه تقسیم فرکانسی، یک تکنولوژی مقیاس پذیر و قابل ارتقاء نیست.

فن آوری MIMO massive (که به عنوان "سیستم‌های آنتن مقیاس بزرگ"، "MIMO بسیار بزرگ"، "MIMO بعد کامل"، و "ARGOS" نیز شناخته می شود) باعث قطع کامل ارتباط با رویه فعلی، یعنی، کاربرد آنتن‌های داخلی زیاد نسبت به ترمینال­های فعال و عملیات دو طرفه تقسیم زمانی می شود. آنتن‌های اضافی با متمرکز کردن انرژی به مناطق خیلی کوچک از فضا به ایجاد بهبودهای بزرگ در بازده انرژی تابش شده و گذردهی کمک می کنند. مزایای دیگر MIMO massive شامل استفاده گسترده از قطعات کم قدرت و ارزان، کاهش زمان تأخیر، ساده سازی لایه کنترل دسترسی به رسانه (MAC)، و مقاوم بودن نسبت به اختلال عمدی. گذردهی پیش بینی شده به محیط انتشار ارائه دهنده کانال‌های به صورت مجانبی متعامد برای ترمینال‌ها بستگی دارد، اما آزمایش‌هایی که تا کنون انجام شده اند هیچ گونه محدودیتی در این زمینه آشکــار نکرده اند. در حالی که MIMO massive بسیاری از مسائل پژوهشی سنتی را بی ربط می سازد، مسائل کاملاً جدیدی را آشکار می کند که به توجه فوری نیاز دارند: چالش ساخت قطعات کم هزینه و کم دقت زیاد که به طور مؤثر با هم کار کنند، اکتساب و هماهنگ سازی برای ترمینال‌های تازه پیوسته، بهره برداری از درجه‌های آزادی اضافی ارائه شده توسط آنتن‌های داخلی اضافی، کاهش مصرف توان داخلی برای دستیابی به افزایش بازده انرژی کل، و پیدا کردن حالات استقرار جدید. این مقاله یک مرور کلی از مفهوم MIMO massive و پژوهش‌های معاصر درباره این موضوع ارائه می دهد.