مقاله #252

چکیده: ما در اینجا برای اولین بار یک روش بالقوه ی بدون کالیبراسیون برای تشخیص پروتامین (و با تیتراسیون، هپارین) در خون رقیق شده انسان در محدوده غلظت درمانی از 20 تا 120 mg L^-1 شناسایی کردیم. استفاده از نمونه لایه نازک (5.8 μL) محدود بین یک غشاء انتخابی پروتامین لوله ای (قطر داخلی 600 μm) و یک سیم Ag/AgCl (قطر 400 μm)، تخلیه جامعی از نمونه حاصل کرد. تشخیص کولومتری با بکارگیری یک روش پالس دو برابر با 120 s برای هر پالس، برای استنطاق لایه نازک انتخاب شده بود. منحنی های کالیبراسیون پروتامین در غلظت های فیزیولوژیکی و در خون رقیق شده انسان ثبت شده بودند. یک رابطه خطی در هر دو مورد بدست آمده بود، اما حساسیت از دست رفته ای در تماس با خون مشاهده شده بود که با یک رویینگی جزئی عنصر داخلی Ag/AgCl شرح داده می شود. تیتراسیون هپارین – پروتامین در نمونه های خون رقیق شده انسان انجام شده بود که از برنامه نهائی بیماران تحت مراقبت های ویژه تقلید می کند. مقادیر مشاهده شده رابطه مؤثری با آن دسته از روش های جایگزین موسوم به کرونوپتانسیومتری – فلاش در غشاهای دو وجهی دارد.

ما برای نخسین بار استفاده از روش تشخیص کولومتری جامع برای ارزیابی هپارین خون بر اساس تعامل پروتامین – هپارین برقرار شده را در اینجا نشان می دهیم. پروتامین یک پلی کاتیون است که برای خنثی کردن هپارین پلی کاتیون (ماده ضد انعتقاد انتخابی در کنترل انعقاد خون در اعمال جراحی متعدد) مورد استفاده قرار می گیرد. محدوده غلظت پروتامین درمانی معمول بین 20 و 120 mg L⁻¹ است.

آزمایش های ثابت هپارین، با آزمایش فاکتور Xa در نمونه های پلاسما انجام می شود که ارزیابی ارجح زمان انعقاد فعال (ACT) بسیار ساده می باشد. با این حال، نتایج این روش صرفاً به غلظت هپارین بستگی ندارد، زیرا آنها فیزیولوژی آبشار انعقادی را منعکس می کنند. نقطع ضعف آزمایش فاکتور Xa؛ زمان چرخش طولانی است که خطر برگشت نادرست هپارین را که می تواند همراه با عوارض خونریزی پس از عمل باشد افزایش دهد، زیرا هپارین به طور مداوم در بدن متابولیز می شود.