مقاله #140

چکیده

عملکرد فوق العاده بالای سردسازی، یکی از نیازهای مهم بسیاری از صنایع می باشد. اگرچه رسانایی حرارتی کم، یک محدودیت اولیه در توسعه سیالات انتقال حرارت با انرژی موثر است که مورد نیاز اهداف سردسازی هستند. نانوسیالات توسط معلق کردن نانوذرات با اندازه های میانگین زیر 100 نانومتر در سیالات انتقال حرارت مانند آب، روغن، دیزل، اتیلن گلیسرول و غیره، ساخته شده اند. سیالات انتقال حرارت ابداعی، توسط معلق نمودن ذرات جامد در اندازه نانومتر فلزی و غیرفلزی تولید شده ا ند. آزمایشات نشان داده اند که نانوسیالات در مقایسه با سیالات مبنا، رسانایی حرارتی ذاتی بالاتری دارند. این نانوذرات معلق شده می توانند خواص انتقال و حرارتی سیال مبنا را تغییر دهند. همانطور که می توان از مقالات مشاهده نمود، تحقیقات گسترده ای در سیستم های آلومینا – آب و CuO- آب در کنار تعداد کمی گزارشات در مورد سیستم های Cu – آب، TiO₂-، زیرکونیا-، الماس -، SiC-، Fe₃O₄-، Ag-، Au- و سیستم های با مبنای CNT، انجام شده است. هدف از این بازنگری، خلاصه نمودن توسعه یافتگی های اخیر در تحقیق بر روی پایداری نانوسیالات، بهبود رسانایی حرارتی، ویسکوزیته، و مشخصه های انتقال حرارت نانوسیالات با مبنای آلومینا (Al₂O₃) می باشد.نانوذرات Al₂O₃ در محدوده 13 تا 302 نانومتر برای آماده سازی نانوسیالات تغییر می کنند، و بهبود مشاهده شده در رسانایی حرارتی 2 تا 36 درصد می باشد.