مقاله #1245

ادبیات تحقیق در مورد نوآوری باز بر ضرورت مشارکت در روابط دانش بیرونی در راستای نوآوری تأکید می‌کند. به خصوص برای SMEها[1]، همکاری پژوهشی و برون سپاری تحقیق و توسعه می‌تواند امکانات و تسهیلاتی را جهت تکمیل منابع محدود تحقیقات داخلی ارائه کند. با این حال، آنها همچنین الزامات خود را برحسب ظرفیت جذب و مهارت‌های مدیریتی پرسنل داخلی تحقیق و توسعه در نظر می‌گیرند.

این مقاله بر روی الزامات مختلف بر حسب قابلیت دسترسی و آموزش مدیران پژوهش و متخصصان تحقیق و توسعه جهت همکاری پژوهشی و برون سپاری R&D[2] در SMEها متمرکز می باشد. تجزیه و تحلیل تجربی داده‌های سطح خرد از طریق بررسی R&D کسب و کار در ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﻤﮑﺎری اﻗﺘﺼﺎدی و ﺗﻮﺳﻌﻪ  (OECD[3]) برای بلژیک نشان می‌دهد که ارتباط بین الزامات پرسنل R&D و همکاری پژوهشی و برون سپاری R&D بستگی به اندازه SME دارد. بنابراین، برای مطالعه این موضوع به طور مناسب تمایز بین شرکت‌های بسیار کوچک، کوچک و متوسط مرتبط است. شرکت‌های بسیار کوچک در همکاری‌های پژوهشی نسبت به شرکت‌های متوسط کمتر مشارکت می‌کنند و تمایل به شرکت در همکاری‌های پژوهشی دارند که بطور مثبتی با سهم دارندگان دکترا در میان مدیران پژوهش و متخصصان R&D مرتبط هستند. برای برون سپاری R&D مشارکت کمتر در شرکت‌های متوسط ذکر شده است و تمایل به برون سپاری با افزایش سطح صلاحیت رسمی پرسنل R&D و آموزش R&D، افزایش می‌یابد. در میان SMEها، شرکت‌های کوچک بیشتر در همکاری پژوهشی و برون سپاری R&D دخیل هستند. در مورد همکاری پژوهشی، آنها به کارشناسان بسیار مجرب اعتماد دارند. برای فعالیت‌های برون سپاری R&D، حضور مدیران تحقیق و متخصصان یا کارشناسان R&D مهم است.