مقاله #107

چکیده

در این مقاله ما طرح شبکه بر روی تراشه (NOC) را ارائه می دهیم و آن را با طرح شبکه های سنتی مقایسه می کنیم، مشابهت ها و تفاوت های بین آن دو را برجسته می کنیم. به عنوان یک مطالعه موردی اولیه، ما ازدحام شبکه را در NOCهای بدون بافر امتحان می کنیم. نشان می دهیم که ازدحام خودش را به شکل متفاوتی در یک NOC نسبت به شبکه های اولیه نشان می دهد. ازدحام شبکه راندمان سیستم را در حجم کاری شلوغ برای NOCهای کوچکتر (16 و 64 نود) کاهش می دهد، و مقیاس پذیری NOCهای بدون بافر بزرگتر را (256 تا 4096 نود) حتی وقتی که ترافیک شکل محلی دارد (یعنی، وقتی داده های موردنیاز یک برنامه نزدیک به هسته اش در شبکه نگاشت می شود) محدود می کند. ما یک منبع جدید مکانیسم کنترل ازدحام مبتنی بر گلوگاه با هوشیاری سطح برنامه که ازدحام شبکه را برای بهبود کارکرد سیستم ارائه می کنیم. مکانیسم ما عملکرد سیستم را تا 28 درصد (15 درصد بطور میانگین در حجم های کاری سنگین) در NOC های مشابه بهبود می بخشد، مقیاس گذاری عملکرد خطی در NOCها تا 4096 هسته (مقیاس پذیری عملکرد مشابه با یک NOC با بافرهای بزرگ را بدست می آورد)،  و مصرف انرژی را تا 20 درصد کاهش می دهد. بنابراین ما کاربرد موثر از یک مفهوم سطح شبکه، کنترل ازدحام، به یک طبقه ای از شبکه های بدون بافر بر روی شبکه های تراشه که قبلا توسط انجمن شبکه مطالعه نشده است نشان می دهیم.

طبقات و توصیفگرهای موضوع

C.1.2 ]سازمان سیستم های کامپیوتری[ : معماری های ارتباطی چند پردازنده ها؛ C.2.1 ] طراحی و معماری شبکه[: شبکه های سوئیچینگ بسته

کلمات کلیدی: شبکه های بر روی تراشه، چند هسته ای، کنترل ازدحام